بررسی اثربخشی فلپ گاستروکسولئوس برای پوشاندن نقایص نسج نرم ساق

مقدمه: روشهای انتخابی برای ترمیم نقایص نسج نرم در ساق شامل فلپ گاسترکنمیوس برای یک سوم پروگزیمال ساق، یک سوم میانی فلپ سولئوس و در یک سوم دیستال فلپ آزاد می باشند. معایب استفاده از فلپ آزاد شامل زمان زیاد جراحی، احتمال آسیب به عروق بزرگ و نیاز به مهارت زیاد در میکروسرجری می باشد. در این مطالعه توانایی فلپ گاستروسولئوس جهت پوشاندن نقایص نسج نرم ساق به خصوص در موارد دیستال مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: این مطالعه آینده نگر بین سالهای ١٣٨٦ تا ١٣۹۰، بر روی ٢٣ بیمار (٢٠ مرد و٣ زن) با متوسط سن ١٣/٣٢ سال (١٤ تا ٦٥ سال) انجام گرفت. گروه مطالعه شامل تمام بیمارانی بود که به بیمارستان دکتر باهنر کرمان مراجعه کرده بودند و دچار نقص نسج نرم ساق شده بودند و برای درمان با فلپ عضلانی و شرکت در مطالعه رضایت می دادند. ٨ بیمار با نقص نسج نرم یک سوم پروگزیمال تحت جراحی با فلپ گاسترکنمیوس، ٤ بیمار با نقص نسج نرم یک سوم میانی تحت جراحی با فلپ سولئوس، ٣ بیمار با نقص نسج نرم یک سوم میانی تحت فلپreverse soleus قرار گرفتند و ٨ بیمار با نقص نسج نرم یک سوم دیستال جراحی فلپ reverse soleus برای آنها انجام شد. بیماران برای یک سال پیگیری شدند. در پایان نتایج با نرم افزارspss 16 مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: نتایج ترمیم در بیماران با نقص نسج نرم ساق در یک سوم پروگزیمال و میانی به طور کامل موفقیت آمیز بود. در ٥ بیمار با نقص نسج نرم یک سوم دیستال ترمیم با موفقیت همراه بود و در ٣ بیمار در این ناحیه فلپ از دست رفت. در مجموع فلپreverse soleus در ٧/٧٢% موارد موفقیت آمیز بود. نتیجه گیری: موفقیت فلپ در یک سوم پروگزیمال و میانی مشابه سایر مطالعات بود و روشهای انجام شده در این نواحی روش انتخابی محسوب می شود. در نیمه فوقانی یک سوم دیستال ساق، فلپ reverse soleus با موفقیت انجام شد. اما در نیمه تحتانی یک سوم دیستال ساق ٣ فلپ از دست رفت که به نظر می رسد اقدامات و بررسی های قبل از عمل مانند آنژیوگرافی بایستی قبل از آن انجام شود